Interview met Jan Reijnaers na zijn eerste seizoen als boottitularis

Sinds 2016 is het leven van Jan Reijnaers, ondernemer en family man, ingrijpend veranderd. Want vorig jaar werd hij, tegen zijn eigen verwachting in, 1 van de 100 boottitularissen die onze club rijk is. Samen met zijn vrouw en 3 zonen is hij een gepassioneerd waterskiër. In een boeiend gesprek op het zonnige terras van onze club, deelt Jan Reijnaers met ons zijn waterski levensverhaal.

• Op welke manier is waterski in je leven gekomen en hoe ben je bij de MWK gekomen?

Waterski maakt al lang deel uit van mijn leven, maar is niet altijd even aanwezig geweest. Toen ik 16 jaar was, beleefde ik mijn eerste waterski ervaring op het kanaal Lier-Duffel. Achter een rubber zodiac en met een monoski waar zelfs geen tweede binding op zat, had ik samen met mijn kameraden de tijd van ons leven. Dat duurde een aantal jaren, totdat ik professioneel veel in het buitenland verbleef en een andere focus kreeg in mijn leven.

Mijn vrouw is afkomstig van de kust, en hoewel het waterskiën intussen ondergesneeuwd was, kochten we ergens voor mijn 40^ste verjaardag een boot om in Blankenberge af en toe op zee te skiën. Dat is natuurlijk iets heel anders dan op een meer, en zo ben ik wel eens in het ziekenhuis beland ten gevolge van een serieuze val waarbij ik mijn ribben kneusde en een bloeding in mijn longen had.

Zo’n 8 jaar geleden, ontmoette ik een studiegenoot. Hij vertelde over zijn hobby, waterski, en over zijn club, de MWK. Hij nodigde me uit om samen te skiën. Ik leerde in de club nog andere mensen kennen waarmee het klikte, en het waterskiën kreeg al snel andere dimensies dan de sport alleen.

• Wat heeft gemaakt dat je een steigerplaats hebt aangevraagd?

Ik kwam heel graag naar de MWK, maar was altijd afhankelijk van andere mensen omdat ik enkel een boot had aan zee. Terwijl het logistiek erg complex werd om aan zee te skiën. Van zodra ik via mijn studiegenoot regelmatig naar de club begon te komen, en hier samen met mijn gezin ook sociale contacten opbouwde, besliste ik om een steigerplaats aan te vragen.

• Over de wachtlijst voor een steigerplaats doen de wildste verhalen de ronde. Hoe is dat bij jou verlopen?

 Rond de steigerplaatsen hangt er inderdaad een wazige sluier (lacht). Er is de veelbesproken wachtlijst, met toch wel een aanzienlijk aantal kandidaat-boottitularissen. Jaar na jaar diende ik bij het begin van elk nieuw jaar mijn aanvraag in, maar jaar na jaar was er ook de ontgoocheling dat er voor mij geen steigerplaats vrij kwam. Aan een tempo van 2 vrije steigerplaatsen per jaar, is dat ook niet verwonderlijk.

Vorig jaar, in 2016, had ik de hoop op een steigerplaats eigenlijk opgegeven. Ik had zelfs vrij laat mijn aanvraag ingediend, lichtelijk gedeprimeerd omdat het waarschijnlijk toch weer niks zou worden.  

En dan, totaal out of the blue, kreeg ik een bericht van Eric dat er mij een steigerplaats was toegewezen.

• Welke type boot heb je en waarom heb je die gekozen?

Het was niet echt een optie om onze boot van aan de kust op het water hier te leggen. Hals over kop mocht ik op zoek gaan naar een nieuwe waterskiboot. Het belangrijkste criterium op mijn wishlist was niet zozeer één specifiek merk, maar wel een degelijke service. Ik wilde graag een waterskiboot boot van een premium merk, maar dat kon Malibu, Correct Craft of Mastercraft zijn. Ik ging langs bij Powerboatscenter in Izegem, die ik kende vanuit het verleden. Op dat moment was er net een nieuw model van Mastercraft Prostar, dat me erg gecharmeerde. Dat in combinatie met het vertrouwen in de zoon van de zaakvoerder, heeft me doen kiezen voor Mastercraft.

Intussen heb ik hier en daar wat kleine technische issues gehad, en kan ik enkel beamen dat de service van Powerboat en de garantie van Mastercraft me zeker niet ontgoocheld hebben.

• Op welke manier heeft het hebben van je steigerplaats dingen veranderd voor jou?

In de eerste plaats zijn alle waterskiprestaties binnen ons gezin er serieus op vooruitgegaan. Doordat we nu dichtbij huis de mogelijkheid hebben om te skiën, komen we hier erg vaak. Mijn zonen skiën intussen richting competitieniveau en zijn bijzonder enthousiast en gedreven.

 Door onze boot hier te hebben, hebben we ook veel toffe mensen leren kennen in de club. We delen allemaal dezelfde passie, en dat creëert een connectie.

Ook met vrienden en familie delen we onze waterski passie. We hebben zelfs een bepaalde planning, waarbij we voor het hele seizoen data inplannen waar vrienden en familie mee komen. Uiteindelijk heeft iedereen een druk agenda, en als je dan niet vooraf inplant, komt het er vaak niet van.

• Neem je deel aan het clubleven en de activiteiten van MWK? Waarom (niet)?

Mijn zonen hebben altijd deelgenomen aan de jeugdkampen, dewelke ik trouwens zeker kan aanraden. Ze hebben hierdoor de kans gehad om op een juiste manier de sport aan te leren, en plukken daar nog steeds de vruchten van.

Zelf neem ik zoveel mogelijk deel aan de Open Trainingen op zaterdagvoormiddag. Ik vind dit een fantastisch initiatief en waardeer de inzet van de trainers om op zaterdagvoormiddag tijd vrij te maken hiervoor. De koffiekoeken die een medeskiër meebrengt, zijn nog een extra plus (lacht).

En de datum voor het Zot Klubkampioenschap heb ik ook al in mijn agenda genoteerd.

• Welke aspecten van de MWK kan je appreciëren? Zie jij ruimte voor verbetering?

Ik apprecieer de initiatieven en de inzet van zowel de Sportraad als het Bestuur voor de organisatie van alle evenementen binnen de club. Chapeau dat ze gemiddeld enkele uren per week van hun vrije tijd investeren in het clubleven.

Zelf zou ik ook iets willen betekenen voor de club, bijvoorbeeld door mee te helpen bij één of ander event. Ik hoor dat ook andere clubleven dat zouden willen. Misschien is het een idee dat de Sportraad of het Bestuur een oproep doet naar de leden als er nood is aan extra mankracht?

Verder zou ik het handig vinden dat de kalender voor de activiteiten, zoals de Nieuwsjaarsreceptie of het Zot Clubkampioenschap al bij het begin van het seizoen zou gecommuniceerd worden. Ik heb een drukke professionele en gezinsagenda, en wil liefst zo weinig mogelijk events van de MWK missen.

• Beoefen je het waterskiën ook buiten de MWK? Indien ja, waar en in welke context?

De familievakanties staan meestal in het teken van waterskiën. Sinds vorig jaar gaan we in de zomervakantie naar Lake Palas in Viverone, en eerder waren we ook in de Swiss Skischool in Orlando en in Lacaneau in Frankrijk.

Af en toe ski ik -uit nostalgie- op het kanaal in Geel. Dat is dicht bij mijn zaak en biedt een gezonde ontspanning tijdens de werkuren.

• Heb je nog bepaalde ambities op het vlak van waterskiën?

De ambities ga ik vooral aan mijn zonen overlaten. Voorlopig doen ze het nog niet beter dan ikzelf, maar ik vrees dat dat niet lang meer zal duren (lacht). Wat mij betreft, wil ik graag nog 2 belangrijke stappen zetten. Op korte termijn is dat de piste uitdoen aan 52 km/u en op iets langere termijn aan 55 km/u. Maar als ik zie hoe binnen de MWK sommige 70-plussers nog gezwind aan hoge snelheden door de piste scheuren, heb ik er vertrouwen in dat ik nog alle tijd heb …