Interview met Jef De Ryck

Hij heeft nog steeds de ‘twinkle in the eyes’. Hij is gedreven en vertelt gepassioneerd over het waterskiën. Het aantal uren dat deze 80-jarige per week sport, ligt hoger dan het aantal uren dat sommige, veel jongere, mensen in een jaar doen. Het was dan ook een bijzondere ervaring op om een zonnige oktobernamiddag met Jef De Ryck te praten over zijn leven als gevestigde waarde in onze club en zijn passie voor waterskiën. En over zijn recente titel als Belgisch Kampioen slalom +65.

Op welke manier is waterski in jouw leven gekomen?

Daarvoor moeten we teruggaan naar mijn studententijd eind jaren ’50. Samen met een aantal Mechelaars beleefden we veel plezier in Viersel op het Albertkanaal. We haalden de gekste toeren uit met onze houten boot die een vermogen had van 35 pk. Met diezelfde kameraden richtten we in 1958 in Mechelen de tweede duikclub van België op. De volgende stap was het ontstaan van de waterskiclub op de plas in Hombeek. Op dat ogenblik moest de plas in Walem nog uitgegraven worden. In 1969 kocht ik mijn eerste waterskiboot, die ik in 1971 overbracht naar Walem. Met onze vaste kern wilden we het waterskiën in Walem heel beperkt en privaat houden. Dat was buiten de wil van het ministerie gerekend, die ons oplegden een VZW te stichten. Zo werd de MWK geboren. We skieden toen op houten ski’s en terwijl ik in het competitieskiën rolde, breidde de club gestaag uit.

Als je terugkijkt op je waterskicarrière, waarop ben je dan bijzonder fier?

Ik ben heel fier op onze club en op de manier waarop deze uitgegroeid is tot de grootste club van België. Ik ben jarenlang met volle overtuiging voorzitter geweest van MWK, en heb veel waardering voor de manier waarop het huidige bestuur de voorbije jaren de nieuwe infrastructuur gerealiseerd heeft.

Verder ben ik trots op mijn zoon Peter die het als waterskiër ver gebracht heeft en vandaag tot de 5 besten van België hoort in zijn categorie. En hoewel mijn kleinzoon Arnaud pas laat is beginnen skiën, heeft hij in korte tijd veel progressie gemaakt. Hij werd dit seizoen geselecteerd voor het Europees en Wereldkampioenschap.

Tot slot vind ik mijn verrassende Belgische titel dit jaar ook een bijzondere prestatie.

Je bent jarenlang voorzitter geweest van MWK, wat betekent de club voor jou?

De club is mijn leven geweest. Met vallen en opstaan, maar met meer opstaan dan vallen (tenzij bij het skiën). Ik geniet van de prachtige infrastructuur, het mooie kader en het zicht op het water. Als ik kijk naar onze boottitularissen en leden, mag ik zeggen dat we een populaire en stabiele club zijn. Er zijn weinig vertrekkers, en als die er zijn, worden de lege plaatsen meteen ingevuld.

Wat maakt dat je vandaag, op jouw leeftijd, nog zo gedreven bent?

Het is fantastisch dat mijn zoon en kleinzoon ook graag skiën. Dit samen met hen te kunnen doen, is een grote motivatie. Verder heb ik het geluk om een goede fysieke conditie te hebben. Sport heeft altijd een belangrijke rol gespeeld in mijn leven. Mij lichamelijk fit voelen, heeft een belangrijke impact op mijn algemeen welzijn en energieniveau.

Je bent duidelijk in topvorm, wat doe je om dit te bereiken en te houden?

Ik blijf altijd in beweging. Buiten het waterskiën ga ik gemiddeld 3 keer per week naar de fitness, zomer en winter. Ik zwem geregeld en ga elke zondag met de mountainbike fietsen. De cardiometer geeft aan tot waar ik kan gaan. Tijdens de wintermaanden ga ik enkele keren sneeuwskiën, wat trouwens ook een passie is. Ik gun mijn lichaam veel slaap, en ben bewust bezig met mijn voeding. Ik volg geen dieet, maar eet veel groenten en vermijd vet. En ik sta alle dagen op de weegschaal om mijn gewicht te checken.

Dat klinkt allemaal heel positief. Ben je ook al met moeilijkheden geconfronteerd?

Ik heb een goede dosis geluk aan mijn kant gehad, maar ben vorig jaar toch tegen een fysiek probleem aangelopen. Ik merkte na het waterskiën dat ik extreem buiten adem was. Na enkele onderzoeken bleek ik vernauwingen te hebben in de aders met een openhartoperatie tot gevolg. Een stevige ingreep met een zwaar revalidatieprogramma. Uiteindelijk heeft mijn goede lichamelijke conditie gemaakt dat het herstel vlot verlopen is. Exact 3 maanden na de operatie stond ik op de latten in de sneeuw en van zodra het waterskiseizoen startte, hing ik terug achter de boot.

Welke dromen koester je op waterskivlak en heb je nog bepaalde ambities?

In de eerste plaats hoop ik uit de grond van mijn hart dat mijn zoon en kleinzoon nog lang blijven skiën en dat Peter een mooie carrière als veteraan voor de boeg heeft. Voor mezelf wens ik me nog enkele mooie waterski-jaren toe, samen met hen.

Op het vlak van prestaties denk ik nog wel aan een volgende stap. Momenteel doe ik de piste uit aan 49 km/u, maar ik zou graag gaan naar 52 km/uur. Vanaf dan mag de koord ingekort worden naar 16 meter, en dat zou ik wel erg leuk vinden.

Welke wijze raad zou je aan de jeugd meegeven?

Blijf in beweging. Stop niet als het waterskiseizoen eindigt, maar kies een bijkomende sport die je ook tijdens de wintermaanden kan doen.